woensdag 20 november 2019

Het bloed kruipt waar het niet gaan kan

Er schreeuwt al enige tijd een steeds luider stemmetje binnen in mijn hoofd. Dat stemmetje zegt dat ik mijn ervaringen, gevoelens en emoties weer met de wereld moet gaan delen. Het gaf me in het verleden veel bevrediging. Die bevrediging ben ik gaan missen. Ik wil het gevoel weer terug dat iedereen naar me gluurt op mijn meest intieme momenten. Het idee dat ik op zulke momenten weet dat ik aan de hele wereld ga vertellen wat ik doe, voel en denk, geeft extra intensiteit aan de beleving. Hoe intiemer de momenten, hoe prettiger dat voelt.

Er is de afgelopen jaren veel gebeurt. Ik ben getrouwd (met Peter, jawel), ik heb nieuwe vrienden en vriendinnen leren kennen, ik heb een tijdje geld verdiend met mijn liefhebberij (jazeker, het ondeugendste wat nu in je opkomt). Ik wil jullie er alles over gaan vertellen. Jullie mogen vanaf nu weer kijken in mijn huisje en mijn kruisje.

1 opmerking:

Anoniem zei

Dag Sonje -- wat fijn dat je terug bent. Ik heb je blog heel lang gevolgd en vond het heel jammer dat je niet meer schreef. Het zal even duren voor al je oude klantjes je hebben terug gevonden. Houd het vol, ik ga al je avonturen lezen (en me weer lekker aftrekken bij je schrijfsels ;-)

Meest recent

Later nog eens ontmoet

Mijn nieuwsgierige lezer stelde me nog een vraag over mijn allereerste ontdekkingen waar ik hiervoor over schreef. Namelijk: "Zie je da...