Chatten

Vandaag leuk gechat met een paar jongemannen op een publieke chatbox. Nieuwe ontdekking, heerlijk al die aandacht!

Linkjes werken niet meer, maar ach...

Ik heb gemerkt dat de linkjes die ik soms in mijn oude schrijfsels op nam niet meer werken, omdat ik mijn oude dagboek heb verplaatst naar https://dagboekvansonja.blogspot.com/.

Een kniesoor die daar op let, toch?

Bijpraten

Je kent ze nog wel, John en Els. Nog steeds samen en nog steeds goede vrienden met ons. We komen af en toe nog bij elkaar op de koffie. Altijd gezellig. Koffie, wijntje, kaasje, babbeltje, zwaardere gesprekken soms ook. Je kent het wel, Trump, Rutte, milieu, vliegvakanties, treinvertragingen, het weer, recepten, kleding.

Soms praten we over intiemere zaken. Ik ga dan altijd graag naast Els zitten om intussen lekker met haar te knuffelen en te kussen (ja, met onze tongetjes).

De tijd dat John af en toe in zijn eentje even voor een wip bij me langs kwam is voorbij. John en Els komen nu eigenlijk altijd samen, zonder dat hij daardoor nou ook weer echt iets tekort komt, hoor. Voor Els is het 'voor wat hoort wat', zij klimt tegenwoordig met het grootste gemak en zonder enige gêne bij Peter op zijn schoot. Dus die onderlinge ruilacties zijn er nog steeds. 

Hester, die heeft inmiddels ook een - min of meer - vaste relatie. Maar ze was zo gewend om af en toe op een zondagmiddag Peter even van me te lenen, dat ze dat niet los heeft kunnen laten. Ze doet het nu dus stiekem nog steeds ook met Peter.

De jongens uit Breda. Nooit meer ontmoet. Hester nog wel een paar keer zonder mij, maar nu ook al een tijd niet meer, voor zover ik weet.

Gerda, die is vijf jaar geleden ernstig ziek geworden en overleden. Dat heeft me veel verdriet gedaan, en dat voel ik op sommige momenten nog steeds...
       

Getrouwd met Peter

Ja, Peter en ik zijn getrouwd! We wonen bij elkaar in mijn huisje. Hoe dat zo komt? Omdat we gek zijn op elkaar. Hij kwam steeds vaker en langer bij me. Dat was gezellig, goed en lekker. En ook makkelijk, altijd beschikbaar voor elkaar. De open geest van Peter gaf de doorslag.

Feitelijk waren we al een stelletje met een open relatie. Die openheid in onze relatie begon ooit als een afspraak. Maar in de loop van de tijd was het voor Peter niet meer alleen een afspraak, maar gaf hij aan dat er bij hem gevoelens van opwinding ontstonden zodra ik iets met een andere man deed.

Hij wilde graag een heel close stelletje met me vormen, waarbij ik me naar anderen mannen als ongebonden zou gedragen. Dat leidde in eerste instantie tot ons samenwonen, hij verkocht zijn eigen woning. En dat leidde vervolgens tot ons huwelijk. Ik twijfelde geen moment, geweldig vond ik het, een heerlijke man die ik aan me kon binden en die me toestond - nee, zelfs stimuleerde - om vreemd te gaan.

Wat kan ik me, de vrouw die ik ben, nog meer wensen? Helemaal niets toch? En hij? Nog steeds af en toe Els en af en toe ook Hester. De schatten!

Het bloed kruipt waar het niet gaan kan

Er schreeuwt al enige tijd een steeds luider stemmetje binnen in mijn hoofd. Dat stemmetje zegt dat ik mijn ervaringen, gevoelens en emoties weer met de wereld moet gaan delen. Het gaf me in het verleden veel bevrediging. Die bevrediging ben ik gaan missen. Ik wil het gevoel weer terug dat iedereen naar me gluurt op mijn meest intieme momenten. Het idee dat ik op zulke momenten weet dat ik aan de hele wereld ga vertellen wat ik doe, voel en denk, geeft extra intensiteit aan de beleving. Hoe intiemer de momenten, hoe prettiger dat voelt.

Er is de afgelopen jaren veel gebeurt. Ik ben getrouwd (met Peter, jawel), ik heb nieuwe vrienden en vriendinnen leren kennen, ik heb een tijdje geld verdiend met mijn liefhebberij (jazeker, het ondeugendste wat nu in je opkomt). Ik wil jullie er alles over gaan vertellen. Jullie mogen vanaf nu weer kijken in mijn huisje en mijn kruisje.

Ik kom weer terug

Een nieuwe fase in mijn leven met een nieuwe opzet van mijn blog. Spoedig meer. Doei doei!