Je kent ze nog wel, John en Els. Nog steeds samen en nog steeds goede vrienden met ons. We komen af en toe nog bij elkaar op de koffie. Altijd gezellig. Koffie, wijntje, kaasje, babbeltje, zwaardere gesprekken soms ook. Je kent het wel, Trump, Rutte, milieu, vliegvakanties, treinvertragingen, het weer, recepten, kleding.
Soms praten we over intiemere zaken. Ik ga dan altijd graag naast Els zitten om intussen lekker met haar te knuffelen en te kussen (ja, met onze tongetjes).
De tijd dat John af en toe in zijn eentje even voor een wip bij me langs kwam is voorbij. John en Els komen nu eigenlijk altijd samen, zonder dat hij daardoor nou ook weer echt iets tekort komt, hoor. Voor Els is het 'voor wat hoort wat', zij klimt tegenwoordig met het grootste gemak en zonder enige gêne bij Peter op zijn schoot. Dus die onderlinge ruilacties zijn er nog steeds.
Hester, die heeft inmiddels ook een - min of meer - vaste relatie. Maar ze was zo gewend om af en toe op een zondagmiddag Peter even van me te lenen, dat ze dat niet los heeft kunnen laten. Ze doet het nu dus stiekem nog steeds ook met Peter.
De jongens uit Breda. Nooit meer ontmoet. Hester nog wel een paar keer zonder mij, maar nu ook al een tijd niet meer, voor zover ik weet.
Gerda, die is vijf jaar geleden ernstig ziek geworden en overleden. Dat heeft me veel verdriet gedaan, en dat voel ik op sommige momenten nog steeds...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten